Ο αρχαιολογικός χώρος των Ακοβίτικων βρίσκεται σε απόσταση περίπου 2,5 χλμ δυτικά της Καλαμάτας και δίπλα στον ποταμό Άρι. To 1968 κατά τη διάρκεια αντιπλημμυρικών έργων στον ποταμό ήρθαν στο φως, κατάλοιπα αρχαίου, ορθογώνιου οικοδομήματος με κεντρικό αίθριο, που περιβαλλόταν από στοές. Το κτήριο θα πρέπει να στεγαζόταν με κεραμίδια λακωνικού τύπου, σε πολλά από τα οποία υπήρχαν εγχάρακτα γράμματα Δ και ΔΑ, δηλαδή: ΔΑ[ΜΟΣΙΟΣ], που μαρτυρούν το δημόσιο χαρακτήρα του. Μεταξύ των ευρημάτων υπήρχαν σιδερένια ομοιώματα εξαρτημάτων λεμβών και πλοιαρίων, σε σχήμα κουπιού ή πηδαλίου πιθανότατα αφιερώματα ναυτικών καθώς και πήλινες μήτρες χύτευσης τριποδικών λεβήτων. Δύο όστρακα αγγείων με αναθηματικές επιγραφές επιβεβαιώνουν τη χρήση του χώρου ως Ιερού του Ποσειδώνα κατά την Αρχαϊκή (700-480 π.Χ.) και Κλασική εποχή ( 480-323 π.Χ.). Ιδιαίτερης συμβολικής σημασίας εύρημα για τη λατρεία του θεού Ποσειδώνα αποτελεί χάλκινο ειδώλιο ιππόκαμπου του 5ου αι. π.Χ. Το εν λόγω αντικείμενο-ανάθημα στο ιερό του Ποσειδώνος είναι δηλωτικό της πίστης των αρχαίων Ελλήνων ότι το θαλάσσιο άρμα του θεού έσερναν άλογα με ουρά ψαριού. Προς τιμήν άλλωστε του Ποσειδώνος διοργανώνονταν ιππικοί αγώνες.

Σε μικρή απόσταση βόρεια του ιερού αποκαλύφθηκαν τα οικοδομικά λείψανα δύο μεγαρόσχημων κτιρίων της Πρωτοελλαδικής περιόδου (2650-2200 π.Χ.), κατασκευασμένα από ποτάμιους λίθους και πλίνθους. Το καλύτερα σωζόμενο Μέγαρο Α΄ (μήκους 35μ. τουλάχιστον) περιλαμβάνει πρόδομο, κεντρική αίθουσα, επιμήκεις διαδρόμους, πλακόστρωτη δίοδο, αποθηκευτικούς χώρους, αυλή ακόμη και υδαταγωγό. Η ιδιομορφία του οικοδομήματος αυτού είναι οι επιμήκεις στενόμακροι διάδρομοι κατά μήκος των μακρών πλευρών της κεντρικής αίθουσας, οι οποίοι είτε χρησιμοποιούνταν ως αποθήκες, είτε ως κλιμακοστάσια ανόδου σε δεύτερο όροφο.
Το επιβλητικό κτιριακό συγκρότημα συγκέντρωνε πιθανότατα διοικητικές και οικονομικές λειτουργίες και αποτελούσε το κέντρο ενός ανθηρού προϊστορικού οικισμού. Καταστράφηκε ήδη κατά την αρχαιότητα από πλημμύρα του παρακείμενου ποταμού Αρι. Πρόκειται για ένα από τα λιγοστά Πρωτοελλαδικά κτήρια αυτού του τύπου, στον ελλαδικό και ευρύτερο αιγαιακό χώρο και θα μπορούσε να συγκριθεί με παρόμοια Μέγαρα, που βρέθηκαν στη Λέρνα (Αργολίδα), στην Φυλακωπή (Μήλος), στην Κολώνα (Αίγινα), στη Βασιλική (Κρήτη) και στην Τροία.